τεσσαρακοντάστηλος

-η, -ο, Ν

(για κείμενα ή έντυπα) αυτός που καταλαμβάνει σαράντα στήλες.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τεσσαράκοντα + -στηλος (< στήλη). Η λ. μαρτυρείται από το 1866 στον Δ. Ν. Βερναδάκη].